literatureJanKasprowiczSiądź na kamieniu1997polAleksandraSekułaTadeuszBoy-ŻeleńskiEmiliaRadlakAnetaRawskaEmanuelModrzejewskiEmiliaRadlakbook2fb22014-11-12http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/kasprowicz-siadz-na-kamieniu/0Fundacja Nowoczesna Polska
Siądź na kamieniu, który się odłamałZ odwiecznych skał,I przez potoku odwieczny szumRozmawiaj z Bogiem.Wiem: nie odgadniesz Jego tajemnicy,Ale usłyszysz z dalekaTajemnic pełne westchnienie,Którym On, wielki, miłosierny Pan,Twym towarzyszy losom.I zasłuchany w ten odwieczny szumPotoku, mknącego z dalekich,Poza światami skrytych gór,Nie troszcz o swoje się jutro,Albowiem nić jego przędzieNa niewidzialnej kądzieliBóg.Jeżeliś synem jest światła,światłością będą twoje przyszłe dni,A jeśli w czas twych narodzinPłakała ziemiaPod ciężkim brzemieniem mroków,Nie znajdziesz w sobie tej mocy,Ażeby z zaćmień gwiazdWydobyć blask dla swych dróg.Na czyn się nie sil i chęci oporuFolgi nie dawaj:Krzyk i gniew to druhyLudzkiego rąk podnoszeniaPrzeciwko temu, co jutroMa się wypełnić…Twym czynemSiąść na kamieniu, który się odłamałZ odwiecznych skał,I przez potoku odwieczny szumRozmawiać z Bogiem,I ludziom krzyczącym i gniewnymNosić orędzie[1] wieczności,Pełne dalekich, tajemniczych westchnień,Którymi wielki, miłosierny PanW dal towarzyszy ich losom.
orędzie — apel, odezwa; skierowane do ogółu społeczeństwa uroczyste przemówienie osoby piastującej ważny urząd (przywódcy państwa, dostojnika kościelnego), często wygłaszane z okazji jakiegoś wydarzenia lub święta. [przypis edytorski]