Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 472 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Friedrich Nietzsche
Wędrowiec i jego cień
Prorocy pogody. — Jak chmury wskazują nam, dokąd pędzą wysoko ponad nami wiatry, tak duchy najlżejsze...
Bolesław Prus
Placówka
Tymczasem w górze, z przesyconych elektrycznością tumanów, wykluł się jakiś ciemny zarodek siły twórczej, która...
Henryk Sienkiewicz
Pan Wołodyjowski
Lecz owe małe z początku chmury zajęły już prawie całe niebiosa i stawały się coraz...
Henryk Sienkiewicz
W pustyni i w puszczy
Przed karawaną ciągnęła się teraz płaska równina, na której krańcu bystre oczy Arabów dostrzegły znów...
Wergiliusz
Eneida
Motyw: Obłok
Ten mieszkaniec niebios, przez swą zmienność form przypomina o przemijaniu i niepowracalności czasu. Może być jednym ze ,,stróżów świata" wywołujących moralny niepokój, jak w wierszu Cz. Miłosza Obłoki. Może też służyć wróżbom lub marzeniom, zwykł przynosić deszcz, a nawet burzę z piorunami.