Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 472 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość
powieść psychologiczna
powieść grozy
powieść fantastyczna
Starożytność
Średniowiecze
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Ballada
Baśń
Biografia
Dramat
Dramat poetycki
Dramat romantyczny
Dramat wierszowany
Dramat współczesny
Dziennik
Epika
Epos
Erotyk
Esej
Felieton
Fraszka
Gawęda
Komedia
Liryka
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat alegoryczny
Poemat dygresyjny
Poemat prozą
Pogadanka
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Proza poetycka
Publicystyka
Reportaż podróżniczy
Różne
Rozprawa
Sonet
Tragedia
Traktat
Wiersz
Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu
W myśli twojego odnowić obrazu;
Jednakże nieraz...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości,
W całej przeszłości i w całej przyszłości,
Jedna...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
We dworze pusto: bo drzwi od ganku zamknięto
Zaszczepkami i kołkiem zaszczepki przetknięto.
Podróżny do...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Już Sędzia spał. Więc Woźny cicho wszedł do sieni,
Siadł przy świecy i dobył książeczkę...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Weszli w zamek; Gerwazy stanął w progu sieni:
«Tu — rzekł — dawni panowie dworem otoczeni,
Często...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
«Tak to na świecie wszystko los zwykł kończyć dzwonem!…
Rachunki myśli wielkiej, plany wyobraźni,
Zabawki...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Gerwazy siadł na ziemi, oparł się o ścianę,
I pochylił ku piersiom czoło zadumane.
Światłość...
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
«Za mych wielce mościwych panów pozwoleniem:
Te persony, których tu widzicie bez liku,
Przedstawiają polskiego...
Adam Mickiewicz
Pielgrzym
Tak daleki, tak różna wabi mię ponęta;
Dlaczegoż roztargniony wzdycham bez ustanku
Do téj, którą...
Adam Mickiewicz
Polały się łzy...
Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
Na moją młodość górną...
Motyw: Wspomnienia
Wspomnienia są funkcją pamięci, osobistym zmaganiem z władzą czasu nad człowiekiem, z przemijaniem. Dzięki wspomnieniom budujemy własną tożsamość, a także tworzymy prywatną wizję historii, którą możemy następnie przekazać jako swoiste dziedzictwo. Z drugiej strony wspomnienia są pożywką całkowicie w nich zanurzonej melancholii. Wspólne wspomnienia są też ważnym tworzywem więzów nazywanych miłością (np. Gustaw z Dziadów jest całkowicie pochłonięty wspominaniem chwil spędzonych z ukochaną).