Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość
Autor nieznany
Legenda o św. Aleksym
Autor nieznany
Pójdźmy wszyscy do stajenki...
Autor nieznany
Ze skarbnicy midraszy
Zobaczyłem przejeżdżającego na wspaniałym rumaku władcę miasta i okolicy. Towarzyszyli mu na koniach najznakomitsi obywatele...
Autor nieznany
Ze skarbnicy midraszy
Kiedy Wszechmogący zmienił imię Abrama na Abraham i Saraj na Sarę, końcowa litera „jot” spostrzegła...
Cyprian Kamil Norwid
Białe kwiaty
„Przypominasz sobie zapewne moment i okoliczność, w których Pan przez morze szedł (boć czytujesz Ewangelię...
Ksawery Pruszyński
W czerwonej Hiszpanii
Szedłem potem do portu, gdzie panował ożywiony ruch. Ładowano rudy almeryjskie, miedziane, ołowiane, złote, tak...
Stanisław Przybyszewski
Moi współcześni
Hume dowiódł, że w rzeczywistości nie ma żadnego związku między przyczyną a skutkiem — bo między...
Stanisław Przybyszewski
Moi współcześni
Publiczność nie zajmuje się sztuką — ma ona tylko głuchą tęsknotę za sztuką, ma pragnienie zrozumienia...
Fryderyk Schiller
Zbójcy
Ja sam za znieważony porządek umierać muszę.
ROZBÓJNICY
Odbierzcie mu szpadę — chce się zabić.
KAROL...
Motyw: Pokora
Pokora to cnota tych, którzy potrafili wyrzec się pychy i przyrodzonego człowiekowi egoizmu. Najczęściej znajdziemy ją w wizerunkach chrześcijańskich świętych (św. Aleksy) albo z woli poety „aspirujących” do tej roli (ksiądz Piotr, ksiądz Robak). Poza tym pokora jest podstawową cnotą „maluczkich” — ludzi prostych. Jako cnota i wartość zarazem, pokora pojawia się również w innych kontekstach światopoglądowych.