Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Charles Baudelaire, Zagubienie aureoli

Charles Baudelaire

Zagubienie aureoli

tłum. Stefan Napierski

Spis treści

    1. Anioł: 1
    2. Poeta: 1

    pisownia łączna / rozdzielna: dopieroco > dopiero co; pozatem > poza tym; kogobądź > kogo bądź

    pisownia wielką literą w zdaniu: ty > Ty (czy być może? Ty tutaj, mój miły?)

    fleksja: kwintesencyj > kwintesencji; jakiem > jakim itp.

    Charles BaudelaireZagubienie aureolitłum. Stefan Napierski

    1

    Anioł, Poeta— Eh! czy być może? Ty tutaj, mój miły? Ty, w tej knajpce podejrzanej! Ty, pijak kwintesencji! Ty, pożeracz ambrozji! Zaprawdę, wielce jestem zaskoczony!

    2

    — Drogi mój, znasz przerażenie, jakim napawają mnie konie i pojazdy. Dopiero co, kiedym przechodził w poprzek bulwaru, zadyszany od pośpiechu, i gdym podskakiwał po błocie, na przełaj tego chaosu ruchomego, gdzie śmierć zewsząd gna galopem, aureola moja, w nagłym poruszeniu, ześlizgnęła się z głowy w rozbryzgane plugastwo szutrowanej[1] jezdni. Nie miałem odwagi podjąć jej. Osądziłem, iż mniej przykre będzie zagubić moje godło, niźli dopuścić do połamania mych kości. A poza tym, rzekłem sobie, nieszczęście także zda się na coś. Mogę obecnie przechadzać się incognito, spełniać niskie uczynki, wmieszać się w pospólstwo, jak zwyczajni śmiertelnicy. I otóż masz mnie, najzupełniej, jak widzisz, podobnego tobie!

    3

    — Powinieneś przynajmniej ogłosić o stracie tej aureoli, lub ku jej odnalezieniu zawezwać pomocy komisarza!

    4

    — Dalibóg! nie. Czuję się wybornie. Ty jeden, jeden ty mnie rozpoznałeś. Skądinąd nudzi mnie godność. Wreszcie myślę z uciechą, że któryś ze złych poetów podniesie ją i czelnie ozdobi nią czoło. Uszczęśliwić kogo bądź, cóż za radość! a zwłaszcza poczciwca, który pobudzi mnie do śmiechu! Pomyśl o X, lub o Z! Ha ha! jakież to będzie zabawne!

    Przypisy

    [1]

    szutrowana jezdnia — droga wysypana szutrem, tj. drobno kruszonymi odłamkami skał. [przypis edytorski]

    x