Spis treści
Niech nikt nad grobem mi nie płacze[1]
1
Śmierć, Łzy, Żałoba1. Niech nikt nad grobem mi nie płacze,
krom[2] jednej mojej żony,
za nic mi wasze łzy sobacze[3]
i żal ten wasz zmyślony.
5
Pogrzeb2. Niech dzwon nad trumną mi nie kracze,
ni śpiewy wrzeszczą czyje;
niech deszcz na pogrzeb mój zapłacze
i wicher niech zawyje.
3. Niech kto chce grudę ziemi ciśnie,
10aż kopiec mnie przywali.
Nad kurhan słońce niechaj błyśnie
i zeschłą glinę pali.
4. Duch, Zmartwychwstanie, Kondycja ludzkaA kiedyś może, kiedyś jeszcze
gdy mi się sprzykrzy leżeć,
15rozburzę dom ten, gdzie się mieszczę,
I w słońce pocznę bieżeć.
5. Gdy mnie ujrzycie, takim lotem,
że postać mam już jasną,
to zawołajcie mnie z powrotem
20tą mową moją własną.
6. Bym ją posłyszał, tam do góry,
gdy gwiazdą będę mijał —
podejmę może po raz wtóry
ten trud, co mnie zabijał.
Przypisy
[1]
Niech nikt nad grobem mi nie płacze — wiersz pisany również do Leona Stępowskiego [przyjaciela Wyspiańskiego, aktora krakowskiego — red. WL.], ogłoszony przez tegoż w „Nowej Reformie” (1903). [Innym utworem pisanym do Stępowskiego jest Wierszyk wakacyjny — red. WL.] [przypis redakcyjny]
Proszę czekać...
![Stanisław Wyspiański – [I Want No Weeping at My Grave]](/media/cache/21/91/219128efc2ce71502d8e5fb47c649d99.jpg)
