Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, VI (Ach! nieraz mi się zdaje...)
VII (Życia ogromne morze grzmi przede mną...) → ← V (Z głębin przestworu, z ciemnych chmur...)

Spis treści

    1. Kondycja ludzka: 1
    2. Otchłań: 1
    3. Samotnik: 1
    4. Sobowtór: 1
    5. Strach: 1
    6. Śmierć: 1
    7. Tęsknota: 1

    Jan KasprowiczW ciemności schodzi moja duszaVI

    1
    Samotnik, Kondycja ludzka, SobowtórAch! nieraz mi się zdaje,
    gdy tak samotny kroczę
    W zachodu cichym złocie,
    zadumą ogarnięty,
    5
    Że cień, co długi wstaje
    Spod nóg mych i swe mrocze
    Na ziół tych ściele krocie[1],
    nie ze mnie jest poczęty.
    Lecz że z przeszłości fali,
    10
    czy z przyszłych dni głębiny —
    Hen! tam, gdzie ziemi końce —
    byt jakiś, tu nieznany,
    Wychylił się w oddali
    i że cień jego siny
    15
    Dnia dzisiejszego słońce,
    mrąc, rzuca na te łany.
    TęsknotaI tęskność duszę chwyta
    na wirchy gdzieś tajemne,
    Otchłań, Strach, ŚmierćLecz wraz ku memu łonu
    20
    zbliża się lęk ponury:
    Ach! widzę, jak, okryta
    w całuny mgławic ciemne,
    U stóp mych przepaść dyszy
    głębokim, cichym tchnieniem…
    25
    Jak przed zjawiskiem skonu,
    zwrócony do purpury
    Zachodu, drżę w tej ciszy —
    przed swoim własnym cieniem.

    Przypisy

    [1]

    krocie — mnóstwo, wielka ilość. [przypis edytorski]

    x