Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 478 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Władysław Syrokomla, Gawędy, Gawęda o bocianie
Żebrak-fundator → ← Zalotnicy

Spis treści

    I
  1. II
  2. III
  3. IV

    Władysław SyrokomlaGawędyGawęda o bocianie

    I

    1
    Wiatr chłodno westchnął i mgłami kręci,
    Zima już blisko, ej blisko!
    Bocian poważny stróż sianożęci,
    Rozpuszcza skrzydła, tumany męci,
    5
    I z wolna płynie na rżysko —
    Siadł, zaklekotał, zwiesił dziób duży
    I zamknął poważnie oko.
    Snadź syn litewski marzy głęboko
    O swéj zamorskiéj podróży.

    II

    10
    «Miłoż to lecieć w auzońską stronę[1],
    Miło cóś widzieć i wiédzieć,
    A rozważając trudy minione,
    Plądrować Nilu brzegi zielone,
    Na piramidzie posiedzieć. —
    15
    — Lecz ach! wiadomo jednemu Bogu,
    Czy ujdę śmierci lub klęski?
    — Czy wrócę jeszcze w kraj nadniemeński,
    Siędęż na kupie murogu[2]

    III

    «O błonie Litwy! cudneż to błonie!
    20
    Tu wszystko szczęściem rozmarzy,
    Słonko ciepluchne, sianożęć wionie,
    Dziatwa klekoce, a tam na stronie
    Słychać brząkanie kosarzy.
    Słodkoż tu było — Bóg wié co daléj,
    25
    Czy wracać będzie już po co?
    Może dąb z gniazdem zamieć obali,
    Lub kry wiosenne zgruchocą?!»

    IV

    «Lepiej by swemi czuwać oczyma,
    W miejscu, gdzie szczęścia tak wiele,
    30
    Lecz piersi czują, że idzie zima,
    Na żółtéj łące już żeru nié ma,
    Za chwilę śnieg ją zaściele!»
    I ptak — opiekun błoni ojczystéj
    Wyprężył dziób swój czerwony,
    35
    Podbiegł — rozwinął lot zamaszysty…
    Uleciał w auzońskie strony.

    Przypisy

    [1]

    auzońska strona — Auzonia to daw. poet. nazwa Włoch, Italii; tu: słoneczne kraje. [przypis edytorski]

    [2]

    murog — siano bardzo dobrego gatunku, pochodzące z łąk położonych pomiędzy gruntami uprawnymi. [przypis edytorski]

    x