Spis treści
Sonety odeskieSonet IV (Nieuczona twa postać, niewymyślne słowa…)
1
Ani lice, ni oko nad inne nie błyska,
A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć z bliska;
Choć w ubraniu pasterki, widno żeś królowa[3].
5
FlirtWczora brzmiały i pieśni, i głośna rozmowa,
Pytano się o twoich rówiennic[4] nazwiska;
Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska:
Uczta, Gospodarz, Anioł, Słowo, Poeta, WiedzaTy weszłaś, — każdy święte milczenie zachowa.
Tak śród uczty, gdy śpiewak do choru wyzywał,
10Gdy koła tańcujące wiły się po sali,
Nagle staną i zmilkną; każdy zapytywał,
Nikt nie wiedział, dlaczego w zadumieniu stali.
«Ja wiem — rzecze poeta — anioł przelatywał».
Uczcili wszyscy gościa, — nie wszyscy poznali.
Przypisy
[3]
Choć w ubraniu pasterki (…) królowa — sonet pisany w Odessie, uznawany jest przez badaczy literatury za wspomnienie dawnych spotkań poety z Marylą Wereszczakówną, która na jednym z nich miała rzeczywiście wystąpić w przebraniu pasterki. [przypis edytorski]
Proszę czekać...
