Spis treści
Pieśni, Księgi wtórePieśń XVII[1]
1
Niegodzien tego ten świat zawikłany,
Aby miał na nim rozumem nadany[2]
Człowiek polegać, a swe szczęśliwości
Sadzić na jego płochej odmienności[3].
5
Co ma ten żywot, na co by bezpiecznie
Doniesie czaszę[6] pachołek do gęby,
A przedsię i w tym straci czasem zęby[7].
Morze nie stoi nigdy, zawżdy płynie:
10Teraz kędzierze[8] nastrzępi, w godzinie
Dnem wzgórę stanie, a ogromne wały[9]
Wysokich będą obłoków sięgały.
Cnota mój kompas[10], który nie w pół nocy,
Ale w pół zbytków bije. Niech sie smocy
15I wszytko bydło Proteowe[11] jeży,
Łódź moja przedsię swym pędem pobieży.
Przypisy
[1]
W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]
[4]
na co by bezpiecznie (…) mógł kazać — na czym mógłby polegać bez zastrzeżeń. [przypis redakcyjny]
[7]
Doniesie czaszę… — aluzja do przysłowia gr., mającego też rzym. i pol. odpowiedniki, mówiącego, że wiele rzeczy leży między ustami a brzegiem pucharu. [przypis redakcyjny]
[11]
bydło Proteowe — być może chodzi o foki Okeanosa, których pasterzem był Proteus (Odyseja, ks. IV). [przypis redakcyjny]
Proszę czekać...
