Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Adam Mickiewicz, Panicz i dziewczyna

Spis treści

    I
  1. II
  2. III
  1. Błądzenie: 1 2 3
  2. Flirt: 1
  3. Młodość: 1
  4. Spotkanie: 1

Adam MickiewiczPanicz i dziewczyna[1]

I

1
Spotkanie, MłodośćW gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym[2]
Jedzie panicz młody.
5
I grzecznie się skłoni,
I z konia zeskoczy;
Dziewczę się zapłoni,
Na dół spuści oczy.
Błądzenie«Dziewczyno kochana!
10
Dziś na te dąbrowy[3]
Z kolegami z rana
Przybyłem na łowy.
I trafić nie mogę,
Gdzie leży miasteczko;
15
Wskaż, proszę, mi drogę,
Piękna pastereczko.
Czy prędko już z lasu
Ta ścieżka wywiedzie?»
— «Jeszcze pan zawczasu
20
Do domu zajedzie.
Na polu wnet drzewo,
Koło drzewa brzozki,
Stąd droga na lewo,
Tam około wioski.
25
W górę przez zarostek,
W prawo ponad rzeczką,
Tam młynek i mostek,
I widać miasteczko».
Panicz podziękował,
30
Czule raczkę ścisnął;
W usta pocałował,
Na konika świsnął;
Siadł, ostrogą spina,
Nie widać młodego;
35
Westchnęła dziewczyna,
Ja nie wiem, dlaczego.

II

W gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym
40
Jedzie panicz młody.
BłądzenieI woła z daleka:
«Pokaż inną drogę!
Za wioską jest rzeka,
Przejechać nie mogę;
45
«Ni mostu żadnego,
Ni brodu[4]wytropić;
Chciałażbyś młodego
Chłopczyka utopić?»
— «To jedź pan drożyną
50
Na prawo kurhanu».
— «Bóg zapłać, dziewczyno».
— «Dziękuję waćpanu!»
W las poszła drożyna,
Nie widać młodego;
55
Westchnęła dziewczyna,
Oj! wiem ja dlaczego.

III

W gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym
60
Jedzie panicz młody.
I zawoła znowu:
Błądzenie«Dziewczyno, dlaboga[5]!
Wjechałem do rowu:
Jakaż twoja droga?
65
Nie jeździł w te szlaki
Nikt z dawnego czasu,
Chyba wieśniak jaki
Po drzewo do lasu.
Poluję dzień cały,
70
Koniam nie popasał,
Jeździec zadyszały,
Konik się zahasał.
Siędę i z ponika[6]
Pragnienie ugaszę;
75
Odkiełznam konika
I puszczę na paszę».
I grzecznie się skłoni,
I z konia zeskoczy;
Dziewczę się zapłoni,
80
Na dół spuści oczy.
FlirtTen milczy, ta wzdycha,
Po niedługiej chwili,
Ten głośno, ta z cicha,
Coś z sobą mówili.
85
Lecz że wietrzyk dmuchał
W tę stronę dąbrowy,
Przetom nie dosłuchał
Panicza rozmowy.
Lecz z oczu i z miny
90
Tom pewnie wyczytał,
Że więcej dziewczyny
O drogę nie pytał.

Przypisy

[1]

Panicz i dziewczyna — jedynie druga i trzecia część wiersza jest autorstwa Mickiewicza, pierwszą natomiast napisał Antoni Edward Odyniec (1804–1885), poeta, publicysta, pamiętnikarz i tłumacz; w latach 1829–30 towarzysz podróży Mickiewicza po Niemczech, Szwajcarii i Włoszech. [przypis edytorski]

[2]

wrony — koń czarnej maści. [przypis edytorski]

[3]

dąbrowa — obszar leśny z przewagą drzewostanu dębowego. [przypis edytorski]

[4]

bród — płytkie miejsce jeziora, rzeki, przez które można przejść na drugi brzeg. [przypis edytorski]

[5]

dlaboga (daw.) — wykrzyknik wyrażający różne reakcje emocjonalne, zwłaszcza lęk lub zdziwienie. [przypis edytorski]

[6]

ponik (daw.) — strumyk. [przypis edytorski]

x