Spis treści
Uwspółcześnienia: Pisownia łączna i rozdzielna: niema — nie ma; coby — co by Pisownia joty: Orjonowi — Orionowi
Oda XXVIItłum. Stefan Napierski
1
Starzeje się, winę wokół gromadząc i nędzę;
Przeto sprawiedliwość nadchmurna zwiastowała nam
Wyzwolenie i śmierć.
5
Cierpienie, Życie jako wędrówka, NadziejaZawsze z dzisiaj na jutro płocha odracza nadzieja
Widmo utęsknień. Pod obce nieba wędruje
Człek, jedną wymieniając niedolę
Na gorzką, bardziej gorzką.
Zawsze o wolność pasuje się[2], o poznanie;
10Kiedy wszystko śmiertelnych zakuwa jak w obręcz!
Nie ma mocy, co by ciosom sprostała,
Pancerz hartowny pęka.
Skrzydłem pod gwiazdy wzbija się wiedza, która
Zaledwo jedną stronicę odwraca w księdze wszechrzeczy;
15Czyś próbował kiedy wzdłuż mlecznych gościńców
Błądzić ku Orionowi[3]?
Któż odpowie? Niech każdy ku tajemnicy się dźwiga,
Głosów krewnych własnemu poszukując na wiatrach,
20Póki nie umrze, szukając, póki nie umrze.
Przypisy
[3]
Orion — konstelacja widoczna na niebie półkuli płn. na jesieni i w zimie; nazwa pochodzi od imienia postaci z mit.gr., Oriona, niezwykle zręcznego myśliwego, syna Posejdona, który obdarzył go zdolnością chodzenia po wodzie, jego pies, Syriusz, również został patronem najjaśniejszej z gwiazd nocnego nieba, należącej do pobliskiej konstelacji Wielkiego Psa. [przypis edytorski]
Proszę czekać...
