List otwarty Polaka do Ministra rosyjskiego

czytaj online

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.pdf

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.epub

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

.mobi

inne formaty

Dokument Henryka Sienkiewicza (1846–1916) opublikowany w roku 1904, skierowany do ministra rosyjskiego, aby ukazać ówczesne stosunki polsko-rosyjskie z punktu widzenia Polaka.

Narodowy w wymowie przekaz jest efektem intuicji historycznej autora i znajomości aktualnej wtedy sytuacji politycznej Rosji. Odważnie sformułowana treść uwidacznia, że Sienkiewicz nie unika drastycznych kwestii, chwilami pozwala sobie nawet na ryzykowne porównania systemu administracji rosyjskiej i pruskiej. Krytykuje bezlitosną cenzurę i biurokrację, a przede wszystkim postuluje, aby wreszcie okazać zaufanie polskiemu społeczeństwu.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Henryk Sienkiewicz

Ur.: 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu
Zm.: 15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria)
Najważniejsze dzieła:: nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911)

Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.