Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Edward Leszczyński, Elegia

Spis treści

    1. Alkohol: 1
    2. Miasto: 1
    3. Przemijanie: 1
    4. Smutek: 1
    5. Tłum: 1
    6. Wspomnienia: 1
    7. Zabawa: 1

    Edward LeszczyńskiElegia

    1
    Smutek, Miasto— Umarło mi cudne miasto —
    cudne miasto moje;
    spowiłem je w smutek,
    jak w żałobne zawoje[1].
    5
    Alkohol, Zabawa, Przemijanie— Gdzież te wiry kołujące, tęczowe,
    tak niedawno wieńczące mą głowę
    w jasnych salach w godzinie upojeń?
    Cóż te ulice urzekło?
    czemuż z nich życie uciekło,
    10
    waląc w gruzy pałace mych rojeń?
    Wspomnienia— Gdzież słowa tych porozumień prawdziwych,
    co dźwięczały jak strumień fal żywych,
    duszy niosąc duszę w podarunku?
    Ach! beznadziejnie zwietrzały
    15
    te czarodziejskie kordiały[2],
    co w urocznym iskrzyły się trunku.
    Onych przemian nie rozumie myśl baczna —
    Tłum— Jaka sztywność w tym tłumie dziwaczna!
    Rząd za rzędem — manekinów tyle! —
    20
    Życia mi szkoda i krasy[3]
    ludzi wspominam i czasy,
    co przewiały jak barwne motyle.
    — Umarło mi cudne miasto —
    cudne miasto moje;
    25
    spowiłem je w smutek,
    jak w żałobne zawoje.

    Przypisy

    [1]

    zawój — turban; nakrycie głowy udrapowane z szala lub chusty. [przypis edytorski]

    [2]

    kordiał (daw.) — lek wzmacniający (szczególnie serce; od łac. cordialis: serdeczny); później: wyborny trunek. [przypis edytorski]

    [3]

    krasa (daw.) — uroda, piękno. [przypis edytorski]

    x