Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Antoni Lange, Sonety wedyckie, VII. Atma
← VI. Buddhi

Spis treści

    1. Duch: 1
    2. Miłość: 1
    3. Niewola: 1
    4. Rozczarowanie: 1

    Antoni LangeSonety wedyckieVII. Atma[1](Duch boży)

    1
    NiewolaCoraz miłości szerszą żądzą gnany,
    Coraz jej szersze kręgi duch ogarnie,
    I czując wszystkich atomów męczarnie,
    Zechce rozsadzić bytu ich kajdany.
    5
    RozczarowanieGrobem tysiąca mar rozczarowany,
    Pomny na dziejów swych wieczne trupiarnie,
    Pozna wszechrzeczy treść, co go bezkarnie
    W niedoścignione pchały wciąż omany.
    Duch, MiłośćWięc silny wiedzą cierpienia wszechrzeczy
    10
    I wszechmiłością ku nim — duch człowieczy,
    Jak bóg, zapragnie z nimi wejść w zbratanie:
    I w tej ku źródłom swym drodze powrotnej,
    Jaźń swą rozleje w materii pierwotnej
    I w bezpotomnej pójdzie śnić Nirwanie[2].

    Paryż 1887

    Przypisy

    [1]

    atma, atman (z sanskr.) — jaźń; indywidualny boski pierwiastek duchowy tkwiący w każdej żywej istocie. [przypis edytorski]

    [2]

    nirwana — w buddyzmie ostateczne wyzwolenie od kręgu reinkarnacji i bytu indywidualnego oraz związanych z nim bólu i pragnień; osiągnięcie najwyższej prawdy i szczęścia. [przypis edytorski]

    x