Spis treści
(…) By powrócić na ziemię, — lecz nie było już świata. -> (…) By powrócić na ziemię — lecz nie było już świata.
Trzy różeDwoje ludzieńków
1
Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie
O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie.
RozstanieLecz w ogrodzie szept pierwszy miłosnego wyznania
Stał się dla nich przymusem do nagłego rozstania.
5
Czas, Przemijanie, LosNie widzieli się długo z czyjejś woli i winy,
A czas ciągle upływał — bezpowrotny, jedyny.
CierpienieA gdy zeszli się, dłonie wyciągając po kwiecie,
Zachorzeli[1] tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!
Miłość romantycznaŚmierćI pomarli oboje bez pieszczoty, bez grzechu,
Bez łzy szczęścia na oczach, bez jednego uśmiechu.
Ust ich czerwień zagasła w zimnym śmierci fiolecie,
I pobledli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!
15
Rozczarowanie, Miłość, ŚmierćChcieli jeszcze się kochać poza własną mogiłą,
Ale miłość umarła, już miłości nie było.
ZwątpienieI poklękli spóźnieni u niedoli swej proga,
By się modlić o wszystko, lecz nie było już Boga.
Przypisy
Proszę czekać...
