Spis treści
Hymn o zachodzie słońca na morzu
1
Emigrant, Ojczyzna, TęsknotaSmutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie
Rozlałeś tęczę blasków promienistą;
Przede mną gasisz w lazurowej wodzie
Gwiazdę ognistą…
5Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,
Smutno mi, Boże!
Jak puste kłosy z podniesioną głową,
Stoję rozkoszy próżen i dosytu…
Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,
10Ciszę błękitu.
Ale przed Tobą głąb serca otworzę:
Smutno mi, Boże!
Dziecko, Matka, Przemijanie, SłońceJako na matki odejście się żali
Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,
15Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali
Ostatnie błyski,
Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,
Smutno mi, Boże!
PielgrzymDzisiaj na wielkiem morzu obłąkany,
Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem,
Widziałem lotne w powietrzu bociany
20Długim szeregiem.
Żem je znał kiedyś na polskim ugorze,
Smutno mi, Boże!
Żem często dumał nad mogiłą ludzi,
Żem nie znał prawie rodzinnego domu,
25Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
Przy blaskach gromu,
GróbŻe nie wiem, gdzie się w mogiłę położę,
Smutno mi, Boże!
Ty będziesz widział moje białe kości,
W straż nieoddane kolumnowym czołom;
Alem jest jako człowiek, co zazdrości
30Mogił… popiołom.
Więc, że nieznane gotujesz mi łoże,
Smutno mi, Boże!
Dziecko, ModlitwaKazano w kraju niewinnej dziecinie
Modlić się za mnie co dzień; a ja przecie
35Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie,
Płynąc po świecie.
Więc, że modlitwa dziecka nic nie może,
Smutno mi, Boże!
PrzemijanieNa tęczę blasków, którą tak ogromnie
40Anieli twoi w niebie rozpostarli,
Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie
Patrzący — marli.
Nim się przed moją nicością ukorzę,
Smutno mi, Boże!
Proszę czekać...
