Spis treści
Do Kasie
1
Kochanek, Miłość, Oko, Śmierć, WzrokJako lód taje przezroczysty z lekka,
Kiedy go ogień zagrzewa z daleka,
Tak ja na twarz twą na każdą godzinę
Patrzam[1] a ginę.
Bóg, Kondycja ludzka, Miłość, RozumW co mie nieszczęście okrutne wprawiło!
10Śmierć tuż, gdy patrzam na to, co mi miło,
Za mną się toczy.
Gdzież on mój umysł, który płomień taki
Aż nazbyt sobie miał za ladajaki[6]?
15O, próżne dumy! Nie my sobą sami:
Bóg rządzi nami.
Gdy się chciał napić, nachyliwszy, wody,
Jak we źwierciedle, choć nie tego żądał,
20Twarz swą oglądał.
PróżnośćNie widał przedtem oblicza swojego:
Przeto, mnimając kogo być inszego
Pod wodą, swej sie piekności zdziwował
I rozmiłował.
25
Patrza a patrza, a jem patrza pilniej[9],
Tym w jego sercu sroga miłość silniej
Cieniem a wodą — kto się nie zadziwi!—
Płomienie żywi.
Chwalę, Kupido, strzały twe; w tej mierze
30Niechaj za przykład każdy sobie bierze,
Że ty na tego, co prze[10] piekność hardy,
Masz munsztuk twardy.
Zgardzał ten nimfy[11], co mu się kłaniały;
Prze jego hardość, chodząc miedzy skały,
35Stwardziała Echo, powtarzać gotowa
Człowiecze słowa.
Kochanek, Lustro, Miłość niespełniona, WodaA gdy tak patrzał na swoje twarz chciwie,
Już poczuł miłość, wzdycha żałośliwie,
Już się rozmawiać [z] swem cieniem nie wstydzi,
40A Wenus szydzi.
„Któżkolwiek jesteś — rzecze — co mieszkanie
Masz pod tą wodą, usłysz me żądanie:
Niech wolno będzie dotknąć się twojego
Ciała ślicznego.
45
Miłość spełniona, SobowtórCo cie wsadziło, dziecię napiekniejsze,
W tę wodę? Wynidź do mnie! Czy mocniejsze
Przyczyny bronią i tak wolą[12] twoję
Psują, jak moję?
Ach! widzę twojej chęci ku mnie znamię;
50Dokąd ja patrzam na cie, patrzasz na mie,
Mówię, — usta twe snadź odpowiadają,
Bo się ruchają[13].
Płaczesz, gdy płaczę; gdy żałośnie wzdycham,
Wzdychasz; śmiejesz się, gdy się ja uśmiecham;
55Chcę cie obłapić[14], ręce twe rozciągasz
I mnie też siągasz.
Chcę cię całować, wnet usta chętliwe
Sam mi podawasz; jedno zazdrościwe
Nam tego wody, co nas rozdzielają,
60Nie dopuszczają.
Mała rzecz wielkie nam psuje rozkoszy.
Niechże twe źródła przeklęte rozproszy,
Bezecna wodo, słońce gorącemi
Promieńmi swemi”.
65
Cień, Kochanek, Kwiaty, Lustro, Miłość tragiczna, ŚmierćTak siedział, [z] swojem cieniem rozmawiając,
A wszelką pomoc żywota zgardzając.
Usechł z tęsknice. Potem jego ciało
Kwiatem się stało.
Przypisy
[5]
namniej — najmniej (starop. postać stopnia najwyższego, bez wtrąconego później -j). [przypis redakcyjny]
[8]
Narcysus (gr. Narkissos) — Narcyz, syn boga rzecznego Kefissosa wzgardził miłością nimfy Echo, za co rozgniewana Afrodyta wzbudziła w nim miłość do własnego obrazu odbitego w wodzie. Nie mogąc miłości tej zaspokoić, Narcyz usechł, a na jego miejscu pozostał biały kwiat, noszący jego imię. [przypis redakcyjny]
[12]
wolą — dziś: wolę (dawn. B. l.p. rzeczowników r. ż. z osn. spółgł. podnieb.; por.: panią. [przypis redakcyjny]
Proszę czekać...
