Charles Baudelaire Kwiaty zła Pośmiertne żale tłum. Adam [Zofia Trzeszczkowska] M-ski

Śliczna, chmurna ty moja, gdy do snu twe zwłoki

Pod czarnym marmurowym złożą już kamieniem,

Gdy jedynym twym zamkiem, alkową, schronieniem,

Stanie się sklep wilgotny albo dół głęboki;

Gdy pierś przytłoczy ciężar straszliwej opoki

I gniotąc kibić giętką, wdzięczną zleniwieniem,

Nie da sercu uderzyć wolą i pragnieniem —

I powstrzyma twe lekkie, swobodne dziś kroki:

Wówczas grób, mych snów wiecznych powiernik jedyny,

(Bo poeta się zawsze rozumie z mogiłą)

Będzie ci szeptał w długie bezsenne godziny:

«Kurtyzanko nieszczera, ach, czemuż ci było

Nie zaznać tego, po czym świat umarły płacze?»

I czerw toczyć cię będzie jak żalu rozpacze.